Dzień Żołnierzy Wyklętych i akcja ściśle tajna

Arrrgh!

Muszę Wam powiedzieć, że całkowicie przypadkowo postanowiliśmy zorganizować dziś akcję z grupką znajomych ze szkoły, pod kryptonimem "Nocne Bydło Leśne", a tu nagle okazuje się, że 1 marca jest Dniem Żołnierzy Wyklętych. Jak widać nasza akcja trafiła w temat hehehe... ;) Nie ma to jak zbieg okoliczności... :)

 

... a jako, że nas nikt w prawdziwym woju nie chciał jako swoich kamratów, to musimy sami pójść powojować do okolicznych lasów, aby oddać w pełni cześć wszystkim wyklętym wojakom... :P

Tak, tak!!! A wszystko zaczęło się od tego...

"Nocne Bydło Leśne"  

"- Uważaj! – krzyknął Wania rzucając się całym ciężarem ciała na towarzysza. Zsunęli się ze wzgórza klika metrów niżej. W samą porę. Pocisk czołgowy trafił prawie dokładnie w miejsce, w którym przed chwilą się znajdowali. Eksplozja rozerwała pobliskie drzewa, przewracając ich korony z szelestem. Gdy tylko dym nieco opadł, niemiecki Tygrys ruszył bezlitośnie do przodu niszcząc drzewa jak zapałki.

- Złaź ze mnie – syknął przygnieciony – Pedał jesteś czy co?

- Nie ma za co, Borys – głośny szept niemal pluł przygniecionego w twarz – Mogłeś tam zginąć, ale co tam…

- Dobra już dobra - Borys zepchnął Wanię z siebie - Dzięki, uratowałeś mnie. Ale trzeba coś z tym zjebem zrobić. – Wskazał palcem na czołg tuż nad nimi. Wania myślał chwilę.

- Mam pomysł. Daj mi swoje granaty – Borys z przerażeniem na twarzy oddał mu to, o co ten prosił. Matka Rosja nie była zbyt hojna w wydzielaniu militariów podczas II wojny światowej – A teraz leć przez tamte drzewa. Kiedy dam ci znak, wal z pepeszy, ile wlezie.

- Co? Odbiło ci? – Borys pukał się w czoło – Przed chwilą ledwo uszedłem stamtąd z życiem!

- I tak byś zginął, gdybym Cię nie popchnął – brutalnie pchnął go przed siebie – Ruszaj się!

Borys wstał, przebiegł kilka kroków, po czym wspiął się na wzgórze. Biegł z całych sił, ale wyostrzone zmysły i adrenalina wyraźnie rejestrowały stłumione niemieckie okrzyki wydobywające się z wnętrza czołgu. Kiedy usłyszał machinalny dźwięk obracającej się wieżyczki, serce miał już blisko gardła.

                Tymczasem Wania zakradł się z drugiej strony i podczołgał się do stalowego potwora od strony gąsienic. Czołg właśnie obracał wieżyczkę z lufą. Żołnierz wyciągnął trzy zawleczki i powsadzał granaty w szczelinę między gąsienicami a kołami zębatymi. Przeturlał się kilka razy i spadł z powrotem w miejsce, w którym się z Borysem rozdzielili. Zdążył jeszcze tylko zatkać uszy.

                Borys skoczył szczupakiem w najbliższe zarośla i zasłonił uszy rękami. Kiedy usłyszał huk, był przekonany, że nie żyje. A jednak, gdy podniósł głowę zobaczył, że las tuż nad nim nie zmienił swojej struktury.

- Teraz! – usłyszał głos kompana i odruchowo podniósł rosyjski karabin PPS z talerzowym magazynkiem. Zaczął strzelać w kierunku czołgu, pamiętając przy tym, aby nie wychodzić na otwarty teren. Wania miał rewelacyjną intuicję. Zdziwieni Niemcy otworzyli górny właz wieżyczki i wychylili się, w samą porę, by dosięgły ich kule Borysa. Pierwszy z Niemców zwalił się na ziemię. Drugi próbował zamknąć właz, ale było za późno. Wania dwoma szybkimi susami wskoczył na czołg, zablokował właz nogą i wrzucił odbezpieczony granat do środka. Kiedy zeskoczył na ziemię, ostatnim dźwiękiem, jaki zarejestrował, był niemiecki, pełen przerażenia okrzyk: „Granate!”. Wybuch przerobił ich na miazgę, a z górnego włazu powoli uniosła się w góra strużka ciemnego dymu.

                Borys ostrożnie podszedł do czołgu wciąż trzymając lufę PPS przy skroni. Słusznie, bo nagle boczny właz czołgu otworzył się i pojawił się w nim jeszcze jeden Niemiec z pistoletem marki Luger. Borys w ułamku sekundy poszatkował go serią z karabinu.

- Jakim cudem ten pieprzony nazista przeżył? – wskazał na zabitego, który osuwał się teraz powoli do wnętrza czołgu.

- To jest wojna, Borys – Wania powoli obszedł czołg i poczęstował towarzysza papierosem, po czym obaj opadli ciężko na ziemię, opierając się plecami o właz  – Nigdy nie wiesz na pewno, kto żyje, a kto nie…

- Myślisz, że za sześćdziesiąt lat ludzie dalej będą tak walczyć? – Zaciągnął się papierosem, który smakował jak smoła pomieszana z sianem.

- Żartujesz sobie? – Wania wciągnął w płuca dym papierosowy  - Mamy rok 1942. Wojna potrwa jeszcze ze trzy lata, a później będziemy odbudowywać zniszczenia. Ludzie zapomną. Za sześćdziesiąt lat co najwyżej jakieś dzieciaki albo banda zjebów będą bawili się w żołnierzy biegając po tym lesie.

- Od kiedy ty taki prorok jesteś? – Borys dopalił papierosa i rzucił niedopałek przed siebie. Zaklął, kiedy zobaczył, że jego broń jest cała w piachu.

- Od kiedy piję tylko litr wódki na łeb – zapatrzył się na tlący się koniec papierosa - Poza tym historia lubi się powtarzać…"

Szczegóły misji (orędzie generała):

Żołnierze! Sztab donosi, że wróg ukrył się w Lesie Pietrasze, na odcinku oznaczonym niebieskim szlakiem. Niestety nie jest znana dokładna lokalizacja wroga, więc musicie mieć oczy z tyłu głowy, karabin gotowy do strzału i krew w żyłach zimną jak trupy wroga, które zamarzną długo po Waszym odejściu!

                Nie bójcie się! Porucznik Kondzior ma doświadczenie w boju! Walczył z mrówkami faraonkami i karaluchami w swoim domu, co więcej często bił się z myślami. W koszarach krążą nawet plotki, że przechodził obok strzykawki z HIVem i zorganizował powstanie w Akademii Sukcesu, jednak nie są to potwierdzone informacje. Dość powiedzieć, że Kondzior zna te okolice.  Każdy wilk i niedźwiedź w tym lesie dobrze z nim trzyma, więc natura jest po waszej stronie!

                Na pewno chcecie, aby Wasze dzieci w spokoju i szczęściu mogły tam kiedyś zbierać poziomki i grzyby! Na pewno chcecie, aby las był bezpiecznym miejscem do jazdy rowerem lub hulajnogą! Zapiszcie się na kartach historii (lub przynajmniej w bazie danych forum)! Ojczyzna was potrzebuje!

Liczę na Was!

- Generał Zdzisław Trącichuj

  

Trasa:

Zaczynamy akcję na końcowym "9". Wysiadamy, zaraz na lewo jest ścieżka w las. Las o tej porze jest klimatyczny (powywracane drzewa, niepokojąca cisza, wilkołaki liżące sobie jaja, itp.) i fajnie się nim idzie.

Idziemy, niebieskim szlakiem. Do pokonania mamy około 8 km. Docelowo wychodzimy od strony Dziesięcin (są tam tory kolejowe widziane ze wzgórza).... Reszta misji okazało się jednak zbyt tajna, by ją tu ujawniać, także... pozostaje przypieczętowana stemplem "Top Secret". ;)"

 Autor: Porucznik Kondzior

I tak oto  misja o kryptonimie "Nocne Bydło Leśne" została oficjalnie rozpoczęta!

Nasze wyposażenie:

Powiem szczerze, że nigdy nie widziałam generała tak poważnego…

 

Nasz Generał załatwił nam trzy plastikowe karabiny: dwie repliki G40 oraz klasyczny shotgun... oraz 1 karabin maszynowy wersji "hand-made! :P

 

Oczywiście Generał udał się także na zwiad na Żwirki i Wigury do Hurtownia "Maszyn Wojennych" i zakupił tam granaty oraz inne materiały wybuchowe. ;)

Już widzę te petardy śmigające po lesie i "Covering fire" prowadzony z zdobytych materiałów wybuchowych! :) Warrr!!! 

I te nagłówki w Porannym: "Las Pietrasze zrównany z linią brzegową Bałtyku!"  lub  "Zwierzęta leśne pozbawione domu szukają schronienia w białostockim ZOO!".  :D

Tak! Sława czeka! :P

Niech las drży i ze strachu gubi chlorofil! Oto nadchodzimy! ;)